17 września 1939 roku, Armia Czerwona bez wypowiedzenia wojny zaatakowała Polskę. Zgodnie z radziecko-niemieckim porozumieniem zawartym w tajnym protokole paktu Ribbentrop-Mołotow, Armia Czerwona przekroczyła granice Polski. Związek Radziecki złamał pakt o nieagresji, który miał obowiązywać do końca 1945 roku.

Sowieci zaatakowali o 6.00 rano. Wprowadzili do Polski ponad 4 tysiące czołgów, 1800 samolotów i prawie 2 miliony żołnierzy, którym Polacy mogli przeciwstawić jedynie ponad 300 tysięcy żołnierzy.

Oficjalnie pretekstem agresji było stwierdzenie o rozpadzie państwa polskiego oraz konieczności ochrony życia i mienia mieszkańców zamieszkujących kresy wschodnie Rzeczypospolitej. Rosjanie uznali jednak, że układ o nieagresji nie obowiązuje jako zawarty z nieistniejącym państwem. Ten haniebny i zdradziecki atak przez wielu uważany jest jako nóż wbity w plecy narodowi polskiemu wykrwawiającemu się w walce z hitlerowskim najeźdźcą. Niestety 17 września był tylko wstępem do tragedii, która miała nadejść wkrótce.

Sowieci wzięli do niewoli ponad 15 tys.  polskich oficerów, których uwięzili w obozach w Starobielsku, Ostaszkowie i Kozielsku. Niestety na przełomie kwietnia i maja 1940 roku zostali oni w bestialski sposób zamordowani przez NKWD w Katyniu i Charkowie. Do tej pory zbrodnie te nie zostały rozliczone i nawet nie znane są imiona i nazwiska sprawców.

Mord na polskich oficerach uważany jest za jedną z największych zbrodni wojennych w historii.